Synod

ROZPOCZYNAMY KONSULTACJE PARAFIALNE W RAMACH SYNODU O SYNODALNOŚCI

W listopadzie 2021 roku, papież Franciszek otworzył Synod dla Kościoła powszechnego pod hasłem: „Ku Kościołowi synodalnemu: komunia, uczestnictwo, misja”. W skórcie jest on nazywany synodem o synodalności.

Czym jest synodalność?

Najprościej ujmując, jest to „sposób, w jaki Kościół jako wspólnota wierzących, Lud Boży, jest razem w drodze, podąża razem prowadzony przez Pana” (Podręcznik konsultacji, str. 9).

A zatem Kościół synodalny tworzą ludzie wspólnie idących za Chrystusem – wspólnie to znaczy ze wspólną motywacją, zaangażowaniem, odpowiedzialnością, w duchu breterstwa i wzajemnego poszanowania i miłości.

Papież Franciszek mówi:

„Droga sunodalności jest drogą, której Bóg oczekuje od Kościoła trzeciego tysiąclecia” (Przemówienie papieża Franciszka z 17.10.2015r.)

Jaki jest cel Synodu?

„Ożywienie oraz znalezienie najlepszych form przyżywania doświadczenia wspólnoty poprzez większe współuczestnictwo osób świeckich w podejmowaniu decyzji duszpasterskich oraz pogłębienie współpracy świeckich i duchownych w realizacji misji Kościoła.” (Podręcznik konsultacji, str. 9).

Szczególną wartość w procesie synodalnym mają mieć trzy aspekty:

spotkanie, słuchanie oraz rozeznawanie.

Synod jest więc zaproszeniem i okazją dla wszystkich ludzi chcących zadbać o dalsze budowanie wpólnoty Kościoła – do spotkania, podzielenia się swoimi przemyśleniami w zaproponowanych tematach oraz wspólnej modlitwy i rozeznania dalszych kierunków działania.

Konsultacje parafialne.

Podstawowe pytania, z którymi chcemy się zmierzyć w naszej parafii w ramach konsultacji synodalnych brzmią:

1. Jak dzisiaj „idziemy razem” w naszym Kościele lokalnym?
2. Do podjęcia jakich kroków zaprasza nas Duch Święty, aby bardziej „iść razem”?

Punktem wyjścia i pomocą dla nas jest wybór, omówienie i rozeznanie kilku, spośród 10 zaproponowanych tematów Synodu. Wnioski zostaną następnie przesłane jako synteza naszej pracy na szczebel diecezjalny oraz posłużą jako pomoc do dalszego ksztaltowania życia i duszpasterstwa w naszej parafii.

Jak wziąć udział w konsultacjach?

Zapraszamy wszystkich chętnych do wzięcia udziału w parafialnych konsultacjach synodalnych na pierwsze spotkanie, które odbędzie się w

czwartek 27 stycznia o godzinie 19.00 w salce parafialnej.

Na spotkaniu wspólnie wybierzemy kilka (3-4) tematów do dalszej pracy.

Czy muszę coś zrobić przed spotkaniem?

Oczwszem, ale spokojnie, to nic trudnego! Poniżej krótka instrukcja:

1. Ważne jest, aby przed spotkaniem zapoznać się ze wszystkimi 10 zaproponowanymi na Synod tematami – ich lista i krótki opis znajdują się poniżej.
2. Następnie warto zastanowić się/przemodlić, „które z nich uważam za najistotniejsze i najbardziej aktualne dla naszej włoszakowickiej parafii”.

To wszystko.

Na spotkaniu otwierającym – każdy będzie miał okazję do podzielenia się swoimi przemyśleniami tzn. zaproponowania wybranych przez siebie tematów do dalszej pracy (3-4) oraz przekazania krótkiej refleksji dlaczego wybór padł właśnie na te tematu.

Jesteśmy wspólnotą!

Dlatego nie trzeba się bać lub wstydzić aktywnego udziału w konsultacjach. Chodzi przecież o nasze wspólne dobro jakim są Kościół, parafia, społeczność, rodzina. Papież Franciszek inicjując Synod o synodalności – chce dać każdemy z nas możliwość wypowiedzenia się w duchu prawdy i poszanowania.

Dlatego podczas prac synodalnych na każdym etapie – ważna jest

pokora w słuchaniu i odwaga w mówieniu.

Nie chodzi o toczenie sporów o rację i ważność, ale o otwartość na wysłuchanie drugiego człowieka oraz przkazanie swojego punktu widzenia.

W konsultacjach parafialnych mogą wziąć udział wszyscy – dosłownie wszyscy tzn. starsi i młodsi, kobiety i mężczyźni, wierzący i wątpiący. Kluczem do uczestnictwa jest wola do budowania wspólnego dobra.

Serdecznie zapraszamy

czwartek 27 stycznia o godzinie 19.00 w salce parafialnej

TEMATY SYNODLANE DLA UCZESTNIKÓW SPOTKAŃ

1. IDĄC RAZEM

W Kościele i w społeczeństwie jesteśmy w drodze. Zastanówmy się, jak wygląda nasz Kościół lokalny. Kim są ci, którzy „idą razem”? Z kim ja „idę razem”? Kim są ci, którzy wydają się bardziej oddaleni? Jakie grupy lub osoby pozostają na marginesie? Kogo nie spotykam na drodze? Co mogę/co możemy zrobić, aby „iść bardziej razem”? Jak spotkać tych, którzy pozostają na marginesie?

2. SŁUCHANIE

Słuchanie jest pierwszym krokiem do spotkania. Wymaga otwartego umysłu i serca, bez uprzedzeń. Bóg może przemawiać do mnie również przez drugiego człowieka. Zastanówmy się, czy my się wzajemnie słuchamy? W jakich sytuacjach ignorujemy ten głos? W jaki sposób Bóg przemawia do nas poprzez głosy, które ignorujemy? Czy uważasz, że w Kościele słucha się głosu świeckich? Jak słucha się księży? W jaki sposób słucha się kobiet? W jaki sposób słucha się młodych ludzi? Jakie miejsce ma głos mniejszości, wykluczonych i odrzuconych? Jak są słuchani ubodzy? Jak słuchane są osoby konsekrowane – kobiety i mężczyźni? Co ułatwia lub utrudnia moje/nasze słuchanie? Jakie są ograniczenia w mojej/naszej zdolności słuchania, zwłaszcza tych, którzy mają inne poglądy niż nasze własne? Co możemy zrobić, aby bardziej siebie wzajemnie słuchać w Kościele? Co możemy zrobić, aby słuchać osób, które są z dala od Kościoła,
są uprzedzone do Kościoła lub są wrogo do niego nastawione?

3. ZABIERANIE GŁOSU

Wszyscy są zaproszeni do mówienia z odwagą, w sposób wolny, otwarty i szczery, prawdę z miłością. Zastanówmy się, co umożliwia lub utrudnia odważne, szczere i odpowiedzialne wypowiadanie się w naszym Kościele lokalnym i w społeczeństwie? Kiedy i jak udaje nam się powiedzieć to, co jest dla nas ważne? Kiedy to się nie udaje i dlaczego? Jak wygląda współpraca z mediami (nie tylko z katolickimi)? Kto w mediach wypowiada się w imieniu wspólnoty chrześcijańskiej? Kto te osoby wybiera? Jak odróżniać w przestrzeni publicznej prywatne opinie od oficjalnego nauczania Kościoła? Jak możemy poszerzyć w Kościele przestrzeń do swobodnej wypowiedzi? Jak poprawić jakość obecności Kościoła w mediach?

4. CELEBROWANIE

Wspólna droga w Kościele opiera się na wspólnotowym słuchaniu Słowa i sprawowaniu Eucharystii. Zastanówmy się, w jaki sposób modlitwa i celebracje liturgiczne inspirują i kształtują życie i misję w naszej wspólnocie? W jaki sposób wpływają na najważniejsze decyzje? W jakim stopniu włączamy uczestników liturgii w podejmowanie funkcji liturgicznych? Co zrobić, abyśmy wszyscy pełniej uczestniczyli w liturgii?

5. WSPÓŁODPOWIEDZIALNI W MISJI KOŚCIOŁA

Synodalność służy misji Kościoła, do udziału w której powołani są wszyscy ochrzczeni. Zastanówmy się, co jest naszą wspólną misją? W jaki sposób członkowie naszego Kościoła lokalnego są aktywni w jego misji? Co pomaga, a co przeszkadza? Jakie obszary misji są zaniedbywane? W jaki sposób wspólnota wspiera swoich członków zaangażowanych w służbę na rzecz społeczeństwa (zaangażowanie społeczne i polityczne, badania naukowe, nauczanie, krzewienie sprawiedliwości społecznej, ochrona praw człowieka, troska o środowisko itp.)? W jaki sposób wspólnota Kościoła pomaga tym osobom przeżywać ich zaangażowanie na rzecz społeczeństwa jako służbę? Kto i w jaki sposób rozeznaje, planuje i podejmuje decyzje o kierunkach zaangażowania duszpasterskiego? Co możemy zrobić, abyśmy wszyscy pełniej uczestniczyli w misji Kościoła?

6.a DIALOG W KOŚCIELE

Dialog wymaga wytrwałości i cierpliwości, umożliwia wzajemne zrozumienie. Zastanówmy się, w jakich sytuacjach różne osoby w naszej wspólnocie spotykają się, aby prowadzić dialog? Jak często się to zdarza?

Jakie są miejsca i sposoby dialogu w naszym Kościele lokalnym? Jak wygląda współpraca ze wspólnotami zakonnymi, stowarzyszeniami świeckich, ruchami itd.? Czy zauważane i doceniane są charyzmaty danej wspólnoty, realia jej działania, potrzeby i zobowiązania? W jaki sposób są rozwiązywane konflikty i trudności? Jak podchodzi się do różnicy poglądów? Na jakie szczegółowe kwestie w Kościele powinniśmy zwrócić większą uwagę? Co możemy zrobić, aby poprawić jakość dialogu w Kościele?

6.b DIALOG W KOŚCIELE I SPOŁECZEŃSTWIE

Dialog wymaga wytrwałości i cierpliwości, umożliwia wzajemne zrozumienie. Zastanówmy się, jak w naszym środowisku (praca, sąsiedztwo, społeczność lokalna, nasza miejscowość, nasz kraj) rozmawiamy ze sobą i szukamy wspólnych rozwiązań. Jak siebie wzajemnie słuchamy? W jaki sposób Kościół prowadzi dialog i uczy się od innych: świata polityki, ekonomii, kultury, struktur samorządowych i ludzi żyjących w ubóstwie? Na jakie szczegółowe kwestie powinniśmy zwrócić większą uwagę? Co możemy zrobić dla jakości dialogu

6c. DIALOG MIĘDZYRELIGIJNY ORAZ Z OSOBAMI NIEWIERZĄCYMI

Dialog wymaga wytrwałości i cierpliwości, umożliwia wzajemne zrozumienie. Zastanówmy się, jakie mamy doświadczenia dialogu i wspólnego zaangażowania z wyznawcami innych religii? Jakie mamy doświadczenia dialogu i wspólnego zaangażowania z osobami, które nie utożsamiają się z żadną wspólnotą religijną? Jak odnosimy się do osób, które decydują się na apostazję, jak ze sobą rozmawiamy? Jakie mamy doświadczenie kontaktów i rozmów z osobami areligijnymi? Jak próbujemy się zrozumieć? Co możemy robić razem?

7. EKUMENIZM

Dialog między chrześcijanami różnych wyznań, zjednoczonymi przez jeden chrzest, zajmuje szczególne miejsce na drodze synodalnej. Zastanówmy się, jakie relacje ma nasza wspólnota kościelna z członkami innych tradycji chrześcijańskich i wyznań. Co nas łączy i jaką podejmujemy współpracę? Jakie owoce przynosi nasza współpraca? Jakie są trudności? Jakie jest moje odniesienie do osób należących do innych wspólnot chrześcijańskich?Jaki następny krok możemy zrobić na wspólnej drodze?

8. WŁADZA I UCZESTNICTWO

Kościół synodalny jest Kościołem, w którym wszyscy jesteśmy równi w godności i wszyscy podejmujemy odpowiedzialność. Zastanówmy się, w jaki sposób określamy w Kościele lokalnym cele, do których należy dążyć, drogę do ich osiągnięcia i kroki, które należy podjąć. W jaki sposób sprawowana jest w nim władza i zarządzanie? Jak się czuję w tak zarządzanej wspólnocie? W jaki sposób praca zespołowa i współodpowiedzialność są realizowane w praktyce? W jaki sposób i przez kogo oceniana jest owocność działań? W jaki sposób osoby świeckie są zapraszane do odpowiedzialności? Do jakich posług? Czy ich udział jest właściwie doceniany? Jakie mamy doświadczenia dobrej współpracy, wspólnego rozeznawania i współdecydowania? Jak funkcjonują rady duszpasterskie, rady ekonomiczne, rady kapłańskie i inne organy kolegialne? Jak możemy rozwijać wrażliwość synodalną w naszym Kościele lokalnym?

9. ROZEZNAWANIE I PODEJMOWANIE DECYZJI

Styl synodalny charakteryzuje się tym, że decyzje podejmowane są poprzez rozeznawanie tego, co Duch Święty mówi przez całą wspólnotę. Zastanówmy się, jakie metody stosujemy w podejmowaniu decyzji? Jak je można ulepszyć? Czy styl synodalny jest widoczny w przewodzeniu naszemu Kościołowi lokalnemu? Czy nasze metody podejmowania decyzji pomagają nam słuchać całego Ludu Bożego? Jak to realizujemy w praktyce? Jakich narzędzi i procedur używamy, aby promować przejrzystość i możliwość rozliczenia z podejmowanych działań i decyzji w Kościele? Jak możemy uczyć się wspólnotowego rozeznawania w Duchu Świętym i w nim wzrastać?

10. FORMOWANIE SIĘ W SYNODALNOŚCI

Synodalność pociąga za sobą otwartość na zmiany, formację i ciągłe uczenie się. Zastanówmy się, w jaki sposób nasza wspólnota kościelna formuje ludzi, aby byli bardziej zdolni do wspólnej drogi, słuchania siebie nawzajem, uczestniczenia w misji i angażowania się w dialog. Jaka formacja jest oferowana, aby wspierać rozeznawanie i sprawowanie władzy w sposób synodalny?